NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA
Chiropraktyka to uznana na całym świecie forma terapii manualnej, która koncentruje się na diagnozowaniu, leczeniu i zapobieganiu zaburzeniom układu mięśniowo-szkieletowego, a zwłaszcza problemom z kręgosłupem. Podstawowym narzędziem chiropraktyki są manipulacje, mobilizacje stawów za pomocą różnych narzędzi tj. techniki manualne, stoły typu Cox Flexion Distraction czy Pierce Results System. Celem takich zabiegów jest poprawa ruchomości stawów kręgosłupa, zmniejszenie bólu, poprawa krążenia i sprzyjanie gojeniu się stanu zapalnego.
Głównym zadaniem chiropraktyki jest szybka eliminacja dolegliwości bólowych. Najczęstszymi wskazaniami do wizyty są: dyskopatia, bóle kręgosłupa lędźwiowego, rwa kulszowa, sztywność, napięcie czy ból w odcinku szyjnym kręgosłupa, bóle głowy i migreny, drętwienia rąk, bóle stawów (tj.barków, bioder, kolan). Terapii poddawane są osoby w każdym wieku, od dzieci po osoby starsze.
Fizjoterapeuta stomatologiczny głównie zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem wszelkich zaburzeń dotyczących stawów skroniowo-żuchwowych. Najczęściej terapii podlegają pacjenci borykający się z zaburzeniami pracy stawów skroniowo-żuchwowych (TMJ), takich jak bóle, trzaski, blokady lub trudności w otwieraniu ust. Fizjoterapeuta stomatologiczny może pomóc w leczeniu bruksizmu, który może powodować napięcia mięśniowe, bóle głowy i uszkodzenia zębów. Fizjoterapia stomatologiczna wykorzystywana jest również w przypadku rekonwalescencji po zabiegach stomatologicznych i chirurgicznych, jak i również służy przygotowaniu do leczenia ortodontycznego. Ciekawostką jest że terapia ta może być pomocna także przy trudnościach z mową, oddychaniem czy pionizacją języka.
Proces terapii rozpoczyna się od dokładnej diagnozy, która obejmuje wywiad z pacjentem, analizę badań obrazowych oraz szczegółowe badanie fizykalne. Ze względu na dużą złożoność czynników wpływających na zaburzenia w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych badaniu podaje się całe ciało, czyli obszar miednicy, kręgosłupa, jamy brzusznej, zgryzu, języka czy samej czaszki. Następnie, na podstawie zebranych informacji, opracowywany jest indywidualny plan leczenia. Na wizytę należy ubrać w wygodne, niekrepujące ruchów ubranie.
Terapia czaszkowo-krzyżowa to delikatna metoda terapeutyczna, która koncentruje się na ocenie rytmów w jakich działa nasz organizm tj. rytm oddechowy, bicia serca, a przede wszystkim rytm płynu mózgowo-rdzeniowego. Terapeuta poprzez delikatny dotyk bada napięcie kości czaszki, kości krzyżowej, przepon i innych obszarów ciała. Zadaniem tej terapii jest rozluźnienie wyżej wymienionych struktur umożliwiając prawidłową pracę narządom, a tym samym regulując i wyciszając układ nerwowy. Świetnie sprawdza się u osób narażonych na stres, dzieci borykających się z zaburzeniami typu ADHD, autyzm.
Suche igłowanie (ang. dry needling) to technika stosowana w fizjoterapii, która polega na wprowadzaniu cienkich igieł (podobnych do igieł akupunkturowych) w konkretne miejsca na danym mieśniu, zwane punktem spustowym (trigger point). Punkty spustowe to obszary w mięśniach, które są szczególnie wrażliwe na dotyk i mogą powodować ból promieniujący do innych części ciała. Celem suchego igłowania jest rozluźnienie napiętych mięśni, zmniejszenie dolegliwości bólowych i poprawę krążenia.
Terapia wisceralna to metoda używana w fizjoterapii , która koncentruje się na pracy z narządami wewnętrznymi ciała (tj. wątroba, jelita czy nerki) oraz na poprawie ich funkcji poprzez techniki manualne. Podstawowym założeniem terapii wisceralnej jest to, że narządy wewnętrzne mogą stać się ograniczone w swojej ruchomości lub funkcji na skutek różnych czynników, takich jak urazy, operacje, stres, niewłaściwa dieta, siedzący tryb życia czy przewlekłe choroby. Takie ograniczenia mogą prowadzić do bólu, napięć, zaburzeń trawiennych czy innych problemów zdrowotnych. Terapia wisceralna pomocna jest w łagodzeniu bólów brzucha, w tym bólu związanego z niestrawnością, wzdęciami, zaparciami czy biegunkami, w dolegliwościach związanych z układem trawiennym, takich jak zespół jelita drażliwego (IBS), redukuje napięcia w obrębie kręgosłupa.
Terapia miofunkcjonalna ma na celu nauczenie pacjenta prawidłowego wzorca oddychania przez nos, prawidłowego ustawienia języka w jamie ustnej oraz eliminowanie nieprawidłowych nawyków, które mogą prowadzić do problemów z zgryzem, wymową, a także bólem szyi, głowy czy zębów. Terapia miofunkcjonalna jest szczególnie pomocna u dzieci, ale może być również stosowana u dorosłych. W ramach terapii pacjent wykonuje różne ćwiczenia, które pomagają w korekcji napięć mięśniowych oraz przywracają równowagę funkcji jamy ustnej i twarzy.